تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع) | زندگی نامه امام جعفر صادق (ع)

امام جعفر صادق (علیه السلام) با تشکیل حلقات درس و تبیین معارف و مبانی تشیع، به نشر و تبلیغ اسلام پرداختند.

ششمین پیشوا و امام شیعیان امام جعفر صادق (علیه السلام) فرزند امام محمد باقر (علیه السلام) در ۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ قمری در مدینه به دنیا آمدند. ایشان در طول دوران امامت خود باعث احیا شدن دوباره مذهب شیعه و آئین پیامبر اسلام (ص) شدند. امام جعفر صادق (علیه السلام) در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری به دستور منصور دوانیقی بر اثر مسمومیت به شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شدند.

تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (ع)

تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) در تقویم شمسی برابر با پنج شنبه ۴ اردیبهشت سال ۱۴۰۴ است.

تاریخ دقیق شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) در تقویم قمری برابر با ۲۵ شوال سال ۱۴۴۶ است.

زندگی نامه امام جعفر صادق (ع)

امام صادق  (علیه السلام) (جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب) در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در شهر مدینه به دنیا آمد. پدر بزرگ ایشان امام سجاد (علیه السلام)، پدر بزرگوارشان امام محمد باقر  (علیه السلام) و مادرشان معروف به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر است. امام جعفر صادق به مدت ۳۴ سال امامت شیعیان را برعهده داشت و با تلاش‌های فراوان توانست احیاگر مذهب شیعه در بین مسلمانان باشد. مدت زمان امامت ایشان با خلافت پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملک به بعد و دو خلیفه نخست عباسی سفاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود. از مشهور ترین کنیه‌های ایشان می‌توان به ابو عبدالله، ابو اسماعیل و ابو موسی اشاره کرد. در بیشتر منابع آمده است که ایشان صاحب هفت پسر و سه دختر بودند. امام موسی کاظم (علیه السلام)، امام هفتم شیعیان یکی از فرزندان این امام بزرگوار است که نام مادرش حمیده دختر صاعد یا صالح است. امام جعفر صادق (علیه السلام) در روز بیست و پنج شوال سال ۱۴۸ هجری قمری و در سن ۶۵ سالگی بر اثر مسمومیت به شهادت رسید. مرقد مطهر ایشان در قبرستان بقیع واقع در مدینه منوره در کنار قبر پدر، پدر بزرگ و عمویش امام حسن مجتبی (علیه السلام) قرار دارد. در ایران سالروز شهادت امام صادق (علیه السلام) تعطیل رسمی است.

شاگردان امام جعفر صادق (ع)

امام جعفر صادق  (علیه السلام) بیش از ۴۰۰۰ هزار شاگرد داشت ایشان در سال‌های آخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان، نهضت علمی و مذهبی خود را گسترش داده و عملا مدینه را حوزه درسی خود قرار دادند که در آن هزاران پژوهنده مشتاق، در رشته‌های گوناگون از محضر آن امام به صورت پنهانی و آشکار بهره می‌گرفتند.

بسیاری از پرورش یافتگان مکتب امام صادق (علیه السلام) خود از دانشمندان و بزرگان فقهای زمان خود بوده‌اند که برای نمونه می‌توان به تعدادی از این افراد یعنی زُرارة بن اَعیَن و دو برادرش بَکر و حَمران، جمیل بن صالح و جمیل بن دَرّاج و محمد بن مسلم طائفی و برید بن معاویه و هشام بن حکم و هشام بن سالم و ابوبصیر و عبیدالله و محمد و عمران حلبی و عبدالله بن سنان و ابوالصباح کنانی و بسیاری دیگر از فضلا اشاره کرد.

شاگرد ایرانی مکتب امام صادق (علیه السلام) که پدر علم شیمی شد. «جابربن حیان» شاید یکی از معروف ترین شاگردان امام صادق (علیه السلام) باشد. دانشمندی که در میان ۴هزار شاگرد پیشوای ششم شیعیان و در دوران شکوفایی علمی و کلاس های درس پرشمار امام صادق (علیه السلام) در علم کیمیاگری چهره شد و حالا سالهاست که از او به عنوان «پدر علم شیمی» یاد می شود. چهره ای که یکی از مشهورترین دانشمندان ایرانی نیز به شمار می رود.

احادیث امام جعفر صادق (علیه السلام)

«امام جعفر صادق (علیه السلام)» در روایتی درخصوص زیارت حرم «امام حسین (علیه السلام)» می فرمایند:

عبدالله الطحان، عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: سمعته یقول: ما من أحد یوم القیامه إلاّ و هو یتمنّی أنّه زوار الحسین بن علی (علیهما السلام) لما یری لما یصنع بزوار الحسین بن علی من کرامتهم علی الله.

هیچ کس نیست در روز قیامت مگر اینکه آرزو می‌کندای کاش «امام حسین علیه السلام» را زیارت کرده بودم آن هنگامی که می‌بیند که با زوار «امام حسین علیه السلام» چه می‌کنند، چقدر نزد خداوند مورد کرامت واقع می‌شوند.

«امام جعفر صادق (علیه السلام)» در حدیثی پیرامون این که «برای دعا هیچ گاه دیر نیست» می فرمایند:

عنْ مُیَسِّرِ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع. قَالَ قَالَ لِی یَا مُیَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ یَسْأَلْ‌ لَمْ یُعْطَ شَیْئاً فَسَلْ تُعْطَ یَا مُیَسِّرُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ بَابٍ یُقْرَعُ إِلَّا یُوشِکُ أَنْ یُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ.

میسر بن عبدالعزیز روایت کرد که «امام جعفر صادق (علیه السلام)» به من فرمود:‌ای میسر دعا کن و نگو کار از کار گذشته است، زیرا نزد خدای متعال جایگاهی هست که جز با دعا به آن نتوان رسید، اما اگر بنده‌ای دهان خود را ببندد و از خدا درخواست نکند، چیزی به او داده نمی‌شود پس دعا کن تا به تو ارزانی شود.‌ای میسر هیچ دری کوبیده نمی‌شود مگر اینکه روزی به روی کوبنده آن باز می‌شود.

«امام جعفر صادق (علیه السلام)» درباره پاداش عیادت مومن می‌فرمایند:

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: أَیُّمَا مُؤْمِنٍ عَادَ مُؤْمِناً فِی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی مَرَضِهِ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکاً مِنَ الْعُوَّادِ یَعُودُهُ فِی قَبْرِهِ وَ یَسْتَغْفِرُ لَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ.

«امام صادق (علیه السلام)» فرمود: اگر مؤمنی برای رضای خدای عزوجل به عیادت مؤمن دیگر برود، خداوند فرشته ای از فرشتگان عیادت کننده بر او می‌گمارد که در قبر به عیادت او بیاید و تا روز قیامت برای او طلب آمرزش کند.

منبع: ایمنا